lundi 29 juin 2009

ένα θεματικό πανηγύρι που έγινε θεσμός


Στο χώρο του Φεστιβάλ θα διεξαχθούν κεντρικές συζητήσεις για την ανεργία, την κρίση και το ρατσισμό, για το πολιτικό άσυλο και τα σύνορα, για το no border camp της Λέσβου, για τον αγώνα της Κωνσταντίνας Κούνεβα και την καταπίεση των μεταναστριών. Παράλληλα θα εξελίσσονται εργαστήρια με θεματικές, από τα δικαιώματα και τη βία ως το σεξισμό και την ομοφοβία. Από τους αγώνες των φυλακισμένων ως τα κινήματα για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων της πόλης. Από την άρνηση στράτευσης ως τους αγώνες στο Μεξικό και την Παλαιστίνη.

Για άλλη μια χρονιά, στις δύο μουσικές σκηνές του Φεστιβάλ θα εμφανιστούν έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες. Οι Last Drive, oι Sancturia, o Big Fat Lips, οι Pink Tank Project, οι Melody Vice, η Dorretta Carter, οι Bilbomatiks, καθώς και μεταναστευτικά συγκροτήματα από διάφορες χώρες. Η δεύτερη γενιά μεταναστών συμμετέχει με τους Black Jack (hiphop), Renovatio (hiphop), Άκης (hiphop), Te ver8et , Neoyorubapeople, Minus one και Whos Next. Τέλος η Μάρθα Φριντζήλα, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Ματούλα και άλλοι ερμηνευτές και ερμηνεύτριες θα περιηγηθούν, με πλοηγό την ενορχήστρωση του Παναγιώτη Τσεβά, σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι.

Από το Φεστιβάλ δε θα λείψουν και φέτος, το θέατρο, ο χορός, το κουκλοθέατρο, το διαδραστικό παιχνίδι, οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στο χώρο, οι θεματικές εκθέσεις φωτογραφίας και ένα εργαστήρι μουσικής για μικρούς και μεγάλους. Στο χώρο θα λειτουργούν παιδότοπος και πολυεθνικές κουζίνες. Για περισσότερες πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα του Φεστιβάλ επισκεφτείτε το: www.antiracistfestival.gr.

dimanche 21 juin 2009

για την Στέλλα Πρωτονοτάριου και το σχολείο χωρίς σύνορα.


photo:tisna sanjaya

Η καθηγήτρια Στέλλα Πρωτονοτάριου, ήταν διευθύντρια στο 132ο Δημοτικό σχολείο που στεγάζεται στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας. Κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες δημιούργησε (μαζί με τους συναδέφλους της καθηγητές) ένα σχεδόν πρότυπο σχολείο που φιλοξενούσε παιδιά από πολλές εθνικότητες.

Δημιούργησε προγράμματα εκπαίδευσης προσαρμοσμένα στην πολυπολιτισμική σύνθεση των μαθητών του σχολείου, προγράμματα πρωτοποριακά. Η Στέλλα Πρωτονοτάριου μετατέθηκε από το 132ο Δημοτικό Σχολείο με βάση την μέθοδο της “προφορικής συνέντευξης”.

(Αναδημοσίευση από το telegraph.gr)


Eδώ μπορείτε να δείτε την ιστοσελίδα των δασκάλων του 132ου Δημοτικού Σχολείου.
http://www.132grava.net/

κι εδώ ένα εκτεταμένο άρθρο από τον Ιό.
http://www.iospress.gr/ios2007/ios20071230.htm

Βρήκα πολλά άρθρα και στην Καθημερινή
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100046_09/12/2007_251982


Για τις 22 Ιανουαρίου του 2010 μετατέθηκε η εκδίκαση της υπόθεσης της δασκάλας Στέλλα Πρωτονοτάριου, η οποία κατηγορείται για παράβαση καθηκόντων.

Την περίοδο 2005 - 2007 διέθεσε αίθουσα του σχολείου σε μετανάστες για τη διδασκαλία μαθημάτων στη μητρική τους γλώσσα

Την Τρίτη το πρωί συνάδελφοι της πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων.

Ο σημερινός διευθυντής του σχολείου (132ο Αθηνών) στο οποίο διδάσκει στράφηκε εναντίον της καθώς όπως ισχυρίζεται, τα μαθήματα που παρέδιδε δεν είχαν την έγκριση του υπουργείου Παιδείας.
(από το ΣΚΑΙ)

samedi 20 juin 2009

φιάχνοντας κόσμους


33 drawings, ink on tracing paper

Susan Hefuna: Patience is Beautiful

Fare Mondi // Making Worlds // Bantin Duniyan // 制造世界 // Weltenmachen // Construire des Mondes // Fazer Mundos…

"...A work of art represents a vision of the world and if taken seriously it can be seen as a way of making a world. The strength of the vision is not dependent on the kind or complexity of the tools brought into play..."
Daniel Birnbaum
Arsenale and
Palazzo delle Esposizioni, Giardini



Susan Hefuna
* 1962 Germany; Egyptian/German heritage. Lives in Cairo, Egypt, and Germany.

vendredi 5 juin 2009

Jumana Emil Abboud: The Diver



Working in the mediums of drawing, installation, video and performance, my creative motivations and interests relate to the dualities of our being, especially regarding one's relationship with personal and/or collective memory. Much of my creative language relates to an act of veiling and uncovering; I have an obsession - a delicate one I hope - with analysis of past juxtaposed with current cycles, and my creative expressions are metaphoric, whether collective or personal; reasoning with the paradox, the transparent, and traces of another.

"The Diver" is a video narrative that tells the story of a Diver who is anonymous in gender, name, and nationality, and is on an endless search to find ‘Heart’.

The places the Diver visits are nameless, referred to only as "earth, sea, sky, and snow." They are unclaimed territories the Diver passes through on his/her quest for ‘Heart’. Using the diving suit as the ultimate veil, disguise or defense mechanism, the Diver’s world (as his/her identity), is somewhat ambiguous, unknown, unclaimed.

On one level, the Diver is an outcast, it is certain that he/she has a home but it is not known where or who that home is. The Diver is endlessly searching, committed in his/her quest for ‘Heart’. Seeking the advice of others along this quest and wandering from one place to another. Yet, on another level, the Diver is portrayed as being a kind of "superhero", (he/she is applauded for being unique) an independent traveler who is ready to venture into "unknown places" with relentless will and calm solitude.

The inspiration for making the Diver came out of my desire to create a piece that was a consequence of nationalistic or gender-based associations, as a result of my coming from and living in a directly intense environment that is continuously fighting to claim its national rights (Palestine/Israel). Of course, it comes from a very personal place: I am Palestinian, I grew up in Canada and now I live in Jerusalem; I find myself in situations where I have to explain myself (my identity), to be in the defensive somehow, and although I'm grateful for the treasure of experiences I have, I often feel displaced and weak. I long for a time when peace can be restored in this world, but I'm told I am naïve.

The diver relates to my question into the "heroic". Several sketches for other works were made revolving on the theme of the hero, and I resolved to produce the Diver as the first of the "hero" series. Influenced from stories as Alice in Wonderland, The Wizard of Oz and The Little Prince, while simultaneously reflecting on issues written about above, the Diver was born.

The Diver is a type of hero who is not directly linked to issues of nation or gender rights but rather, starts off with things 'small' in size and yet not separate from the core, the base, the center of all things: a heart. The heart could be representative of a home or love or freedom or unity; all of these encompassing some comfort, some serenity some peace. Thus, the heart in the video could be associated to the homeland but it is the ambiguity that interests me. He represents nobody in particular, and yet I wanted him to embody everybody.

My intention was to produce several chapters around this anonymous character. The first chapter was concentrated on the Diver's search for "heart". The second chapter would have the Diver engaged in another quest…and so on.

Jumana Emil Abboud
* 1971 Galilee, lives in Jerusalem.

The Diver. 2004
Video, 4:35 min
English audio narration

Venice Biennale 2009
The video The Diver was selected for the Central International Exhibition.

...from the nafas magasine