Σήματα Ζωής- Σχήματα Ψυχής

αρακούνησε το happening για τους πρόσφυγες: «να μην τους προσπερνάμε με το βλέμμα μας»
Πε 10/4/2008
Παντελόνια, πουκάμισα και μπλούζες ξέμειναν σκισμένα πάνω σε συρματοπλέγματα σαν αναπαράσταση ανάλογων περιστατικών που συμβαίνουν με πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν παράνομα από ξηράς στη χώρα μας.
Δεκάδες μαθητές δημοτικών σχολείων και γυμνασίων της πόλης πήραν μέρος στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με την εικαστικό Καίτη Χαλιορή.
Προσκεκλημένος στην εκδήλωση, που έγινε δίπλα στο Ομήρειο, και ένας μετανάστης από το Μπουρούντι, ο Γκούμα Βουκουμάνα που γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει να περνάς από συρματόπλεγμα… Γιος γιατρού και νοσοκόμας, αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα του για να γλυτώσει από τη δίνη ενός εμφύλιου σπαραγμού.
Οι μαθητές γύρω από τον ψηλόσωμο Γκούμα τον ρωτούν για την προσωπική ιστορία του. Μας έκανε εντύπωση το χαμόγελό του και την πίστη που είχε –όπως είπε- από την αρχή ότι θα καταφέρει να περπατήσει.

«Με λένε Γκούμα και είναι από το Μπουρούντι. Το 2003 ήρθα στην Ελλάδα περνώντας τον Έβρο. Έμεινα 7 μήνες στο νοσοκομείο του Διδυμότειχου.
Μοζαμβίκη, Τουρκία και μετά στον Έβρο χωρίς να ξέρω ότι υπάρχουν νάρκες. Μαζί με 2 φίλους προσπαθώ να περάσω. Σκοτώθηκαν τα άλλα δυο παιδιά. Από τον τραυματισμό μού έκοψαν το ένα πόδι, ενώ και στο κεφάλι έχω κομμάτια από τη νάρκη…».
Ο Γκούμα σημειώνει για τη βοήθεια που του προσφέρθηκε, αλλά και το ότι δεν έχει τα χρήματα για να αγοράσει και να του τοποθετηθεί τεχνητό πόδι με καλύτερης ποιότητας υλικά…

Ίδιες ελπίδες, ίδια όνειρα


«Η σκέψη μου ξεκίνησε από μια ευαισθησία προς αυτούς τους ανθρώπους που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο», μας λέει η Καίτη Χαλιορή που εμπνεύστηκε την εκδήλωση.
«Έχω συναναστραφεί με πολλούς από αυτούς και έχω έρθει αντιμέτωπη με το γεγονός ότι έχουν τις ίδιες προσδοκίες, τις ίδιες ελπίδες και τα ίδια όνειρα με εμάς. Αν δεν τους πλησιάσουμε δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε. Νομίζουμε ότι είναι άνθρωποι από άλλο κόσμο. Τους κοιτάμε, αλλά δεν τους βλέπουμε. Τους προσπερνάμε με το βλέμμα μας», σημειώνει.
Ευχαριστώντας τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας και τον κ. Καλογεράκη, η κα Χαλιορή εκφράζει την ικανοποίησή της ότι τα παιδιά συμμετείχαν πολύ οργανωμένα.

Σκισμένα ρούχα
«Αισθανόμεναι λύπη για ότι γίνεται με τους μετανάστες. Θέλω να δείξω με αυτό που κάνω κάτι συμβολικό. Προσπαθούν να φύγουν για μα καλύτερη ζωή αλλά αποτέλεσμα είναι να φτάνουν σε ένα ξένο κράτος και τους αντιμετωπίζουμε με άσχημο τρόπο. Αυτό δεν είναι σωστό κατά την άποψή μου», μας λέει μια μαθήτρια από το Γυμνάσιο Βροντάδου που άφησε το δικό της σκισμένο ρούχο συμβολικά πάνω στα συρματοπλέγματα.

Η δασκάλα από το 5ο Δημοτικό Βαρβασίου προσπαθεί να βοηθήσει τους μαθητές της στο κόψιμο των ρούχων.
«Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον να πάρουν τα παιδιά κάποια μηνύματα. Συμβολίζει την προσπάθεια των μεταναστών να περάσουν τα σύνορα και να φθάσουν σε μια χώρα, όπου εκεί μπορεί να πέφτουν σε νάρκες και να χάνουν μέλη του σώματος τους ακόμα και τη ζωή τους», μας λέει.
Την απουσία των εκπροσώπων φορέων και τοπικής αυτοδιοίκησης, επισήμανε ο ιερέας π. Γιάννης Μπογής που εκπροσώπησε την Ιερά Μητρόπολη. «Παρακολουθώ τις ερωτήσεις που κάνουν τα σε αυτό τον άνθρωπο (σ.σ. στον Γκούμα). Με συγκινεί ότι τα παιδιά θέλουν να μάθουν. Πρέπει να τα συγχαρούμε γιατί έχουν ζωή μέσα τους και πάνω από όλα θέλουν την ενότητα και την αγαπή, αυτό που δίδαξε και ο ίδιος ο Χριστός», σημειώνει.

Χωρίς προκαταλήψεις
«Συμμετέχουμε και εμείς ως Επιτροπή Αλληλεγγύης στου Πρόσφυγες, μαζί με τη δευτεροβάθμια. Σκοπός να ευαισθητοποιηθούν οι νέοι μας, οι μαθητές σε ένα πολύ φλέγον θέμα, του πρόσφυγα, του μετανάστη. Για να γίνει ένα παιδί μέλος της κοινωνίας χωρίς προκαταλήψεις και ξενοφοβίες», τονίζει ο εκπαιδευτικός και μέλος της επιτροπής Γιάννης Μπαλής.
«Τα παιδιά θέλουν να τους δώσουμε εικόνες, εναύσματα, καινούργιες οπτικές γωνίες και τρόπους για να βλέπουν αυτά τα πράγματα.
«Στόχος είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού και ειδικά των παιδιών, που πρέπει να μάθουν να υποδέχονται αυτούς τους ανθρώπους. Να μην τους διαπερνάμε με το βλέμμα, αλλά να τους βλέπουμε», όπως είπε η κα Χαλιορή που σίγουρα φώτισε με πολύ έντονο τρόπο ένα δύσκολο σημείο της καθημερινότητας μας.
του Θοδωρή Πυλιώτη
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, 10/4/2008 (DIMOKRATIKI.ORG)